maandag 22 september 2014

Nog een kleine maand...

In minder dan een maand vertrekken Jesse en ik naar India, de eerste stop van ons groots avontuur, namelijk onze wereldreis. Momenteel heb ik geen idee hoe ik mij voel. Ik heb waarschijnlijk nog nooit zoveel verschillende gevoelens samen gevoeld op één moment. Ik voel me enthousiast (want ik ga op wereldreis, joepie! Nooit gedacht dat ik dat echt zou doen!), blij (omdat het samen met Jesse is), nieuwsgierig (omdat het echt wel het grootste avontuur uit mijn leven zal zijn en dat ik niet goed weet wat ons allemaal te wachten staat), maar langs de andere kant ook wel wat bang (juist omdat ik niet goed weet wat ons allemaal te wachten staat). Soms besef ik zelfs niet eens dat we binnen een maand echt vertrekken...

Ondertussen staan we wel al ver met onze voorbereidingen maar toch voelen we allebei dat er regelmatig nog wat zaken naar boven komen waar we nog niet aan gedacht hadden. Een jaar weg van huis, dan moet je toch wel aan veel zaken denken, bv. vaccins, visums, reisverzekering, bagage (niet teveel, niet te weinig!), route uitstippelen (gedetailleerd genoeg om niet verloren te lopen maar ook niet teveel zodat het ook een avontuur blijft), contact houden met thuis (o.a. door deze blog!),...

Mijn hoofd zit vooral vol met 'wat als..-vragen'.
- Wat als het avontuur toch helemaal anders loopt dan verwacht?
- Wat als we terugkeren en alles hier in België erg veranderd is?
- Wat als er iets ergs gebeurt onderweg met ons?
- Wat als er intussen iets ergs gebeurt aan het thuisfront terwijl wij weg zijn?

Maar ook een hele boel positieve verhalen zitten in mijn achterhoofd.
- Misschien wordt dit wel onze beste levenservaring ooit!
- Misschien zullen we enorm veel bijleren en zullen we de kennis meenemen voor de rest van ons leven!
- Misschien komen we er, samen als koppel, veel sterker uit!
- Misschien zullen we er ook als persoon sterker en beter uitkomen!

Ik zit alvast met allerlei vragen en twijfels maar heb beslist om mijn laatste maand België niet te verspillen aan piekeren. Ik geniet nog samen met Jesse van onze laatste momenten in België met onze vrienden en familie. We zullen nog een maandje genieten van slapen in ons eigen bedje, genieten van een pintje in ons favoriete jeugdhuis, een lekkere typische Vlaamse maaltijd van onze eigen ouders, een gezellige babbel met de vrienden en de mama en de papa, gek doen met de zusjes,...

Tot op ons afscheidsfeestje! (18/10/2014 @ Jeugdhuis 't Schipke in Lauwe).