In Cambodia hebben we zo'n drie weken gebleven en het was een echte aanrader! Ook bij dit land kort even een terugblik!
De start van ons avontuur in Cambodia was geen makkie. Na een lange voormiddag op de bus kwamen we aan in Poi Pet. Wat een chaos was het daar! Het deed ons denken aan de grensovergang van India naar Nepal. Overal waar we gingen, kwamen zogezegde vriendelijke Thaise mensen op ons af om ons te helpen. Achteraf werd het duidelijk dat die vriendelijke mensen ons niet echt wilden helpen maar ons valse visums of heel dure visums wilden aansmeren. Na een beetje zoeken vonden we uiteindelijk de officiele ambassade van Cambodia en kregen we toegang tot het land! Het gehele proces duurde zo'n drie uur maar uiteindelijk geraakten we toch met een geldig visum het land binnen! Daarna werden we nog eens in het zak gezet door de 'gratis' bus van de ambassade naar het busstation. De bus was inderdaad wel gratis maar hij bracht ons naar het meest afgelegen en dure busstation ooit. Uiteindelijk geraakten we de bus op! Tijd voor nog meer avontuur op onze eerste dag in Cambodia.Toen de bus eindelijk was volgeladen met mensen, kwamen de goederen aan de beurt! De bus werd volgepropt met fruit, groenten, kledij, dozen, enz... Het was zo erg dat de laatste drie rijen van de bus gewoon volledig vol lagen met gerief! Onze grote rugzak geraakte zelfs niet meer in de laadruimte omdat die ook volstak met kokosnoten en dergelijke. De bus stopte dan nog eens om te eten en stopte telkens om lokale mensen op te pikken en zo'n 500m verder af te zetten. Het werd een lange lange rit. Na de lange busrit kwamen we aan in Battambang. Het verschil met Thailand werd meteen duidelijk! Veel armer, een primitievere levensstijl en weinig tot geen toeristen! Wel heel vriendelijke lokale mensen. Ook viel het op dat ze het land echt nog klaar waren aan het maken voor toeristen. battambang was een grote werf waar ze wegen opnieuw aan het aanleggen waren en overal hotels aan het bijbouwen waren! Wat een avontuurlijke eerste dag!
Wat ons vooral zal bijblijven van Cambodia;
- De bamboo-trein! De bamboo-trein is een primitieve trein die de plaatselijke bevolking vroeger gebruikte om zichzelf te verplaatsen of goederen te transporteren. Vandaag de dag is het vooral een toeristenattractie. De trein is gemaakt uit bamboe en twee paar wielen die heel gemakkelijk uit elkaar te halen is. En dat moet ook want er is maar een spoor. Bij tegenliggers moet er ter plekke 'uitgevochten' worden wie het spoor moet verlaten. De winnaar is vaaktst diegene die het zwaarst geladen is, nl. meeste goederen of mensen. Een grappig en primitief idee maar een super ervaring!
- De heel weinige wegwijzers! Bij alle plekjes die we bezochten met fiets of moto moesten we enorm lang zoeken. Het land heeft weinig tot geen wegwijzers naar toeristische attracties. Daar mee zag je nog maar eens dat het land nog niet helemaal klaar is voor toerisme!
- De boottocht van Battambang naar Siam Reap met de boot door de vissersdorpjes(die wel tien uur lang duurde)! Een hele lange tocht maar door het echte Cambodia. De boot vaarde tussen de lokale dorpjes aan het water. We kwamen heel dicht bij de lokale bevolking aan het water. Het werd een dag met veel zwaaien en 'hello' terugroepen naar de enthousiaste Cambodiaanse bevolking (die volledig uit de bol ging bij het zien van blanke mensen.) Aan het water zagen we vooral veel armoede. Confronterend om te zien in welke omstandigheden zij leven. We zagen vele paalwoningen op het water, vissers, winkels en zelfs kerken op het water,.. Heel gek om te zien hoe zij leven. Dorpjes letterlijk gebouwd op het water. Helemaal geisoleerd van de bewoonde wereld!
- Het tempelcomplex van Angkor! Prachtig! Een heel groot tempelcomplex . Allemaal mooie tempels verspreid over een enorm domein.De Agkor Wat- tempel, heel indrukwekkend. Alleen al deze tempel bezoeken nam meer dan een uur in beslag. Ook de Tomb-rider-tempel was een van onze favorieten. Een van de weinige 'verloederde' tempels, maar prachtig om te zien! Op de overblijfselen van de tempel groeiden overal rond bomen op! Machtig! Het zotste aan het volledige tempelcomplex was ook dat het in een periode van 600 jaar is gebouwd. Daardoor zijn de tempels ook heel verschillend, telkens door een andere invloed die er was.
- De unieke Irrawaddy dolfijnen in Kratie. Een heel unieke (en behoorlijk lelijke) dolfijn met een platte kop. Maar een heel zeldzame soort! Een bepaalde plek in Kratie zat het er vol! Leuk om te zien! Helaas springen ze te snel om een foto te kunnen nemen maar we hebben ze gezien en dat is het belangrijkste, toch?
- Beseffen dat bankautomaten in ieder dorp geen vanzelfsprekendheid is! Soms drie dorpen verder moeten rijden op zoek naar geld! Ook een plekje om te eten zoeken is geen vanzelfsprekenheid. Plots krijg je een Cambodiaanse menu in je handen. En de lokale bevolking die maar niet begreep dat wij dit niet konden lezen!
- De blije gezichten van de Cambodianen als je probeert een woordje Cambodiaanse te praten! Leve de woordenboek van de Lonely Planet!
- De busritten die eindeloos en soms vreselijk waren. De busrit naar de hoofdstad heet voor ons nu officieel; 'de ergste busrit ooit'. We werden met 20 personen in een minibus gepropt en zaten daardoor ten eerste letterlijk op elkaars schoot. Bijna een baby op mijn schoot, rugzak op de schoot en mensen die misselijk werden rondom mij. Niet voor herhaling vatbaar..
- Ook weer het sekstoerisme die terugkwam maar die zich net iets anders uitte. Op een avond kwam er zich naast ons een groepje van drie blanke dertigers en 2 wel heel jonge Cambodiaanse meisjes zitten. Ik schat zo1n 14 en 16 jaar. Degoutant hoe ze zich als koppeltjes gedroegen. Het riep bij ons vooral veel gevoelens van onmacht en boosheid op. Wat doen die vetzakken met zo'n jonge meisjes? Naar het schijnt is dit dagelijkse kost voor Cambodia. Maar voor ons was het toch een enorme schok. De drang om de meisjes te helpen kwam naar boven, alsook de sociaal werker in mij. Hoe voelen die meisjes zich daarbij? Hoe kunnen wij ze helpen? Meisjes van die leeftijd horen dit niet te doen. Zij moeten kunnen genieten van hun tienerjaren, hun eerste verliefdheid ervaren, Uitendelijk moeiden we ons niet met de situatie om ruzie te vermijden. Het was geen leuk moment maar dagelijkse realiteit in het straatbeeld van Cambodia. Helaas...
- De zwarte (en heel recente) geschiedenis van Cambodia. Een bezoek aan de 'Killing Fields' en de 'Tuol Slueng- gevangenis' deed ons heel veel bijleren over het wrede verleden van het land. Een korte geschiedenis-les; In april 1975 viel de Rode Khmer, onder leiding van Pol Pot, de hoofdstad Phnom Penh binnen. In de tijd volgend daarop stierven zo'n twee miljoen Cambodianen door foltering, honger, doodwerken, uitdroging of moord door hun eigen volk. Volwassenen, kinderen en zelfs baby's werden vermoord. De hele filosofie van Pol Pot was dat hij een landbouwsamenleving wou creeeren waarin iedereen gelijk was. Geen onderscheid tussen rijk en arm. Iedereen werd boer en moest werken op het land. Alle 'slimme' mensen, alsook hun familie (uit angst voor wraak) werden vermoord. Niet enkel bv. dokters maar alleen al een bril dragen was al genoeg om het niet te overleven. Hij wou dat iedereen gelijk was en niemand mogen eigen bezit hebben. Alles was eigendom van de Angkar. We hoorden vreselijke verhalen en zagen met eigen ogen hoe het vroeger was aan de hand van foto's. We zagen massagraven, folter- en moordtuigen, de Killing Tree (waar men baby's tegen gooide om geen kogels te moeten 'verspillen') Het raarste aan alles was dat het echt allemaal nog niet zo lang geleden is gebeurd. Heel raar om te zien. Gevoelens van ongeloof, boosheid, angst en onmacht kwamen naar boven. Heel aangrijpend!! Deze bezoeken hebben heel wat indruk gemaakt op ons!
- De heel vriendelijke bevolking. Gastrvrij, sociaal, open! Super! Dit na alles wat ze al hebben meegmaakt en de soms barre levensomstandigheden waarin ze leven.
- Kerstavond en Nieuwjaar (Gelukkig Nieuwjaar trouwens iedereen!)vieren op het strand. Eens het helemaal tegenovergestelde van wat we gewend zijn. Geen sneeuw en koude maar zon en hitte! Ook apart om het te vieren in een land waar ze deze zaken helemaal niet vieren. Ze leven namelijk volgens de Boeddhistische jaartelling, leven ondertussen in het jaar 2558 en vieren Nieuwjaar in april! Toch maakten ze er op beide dagen een echt feestje van voor de toeristen! Vol vuurwerk en wensballonnen! Heel gevaarlijk ook. Iedereen kon zomaar vuurwerk afschieten waar en wanneer hij maar wou... In Belgie gelden daar strenge regels voor. Hier kan alles. Oh Azie, je blijft me verbazen!
- Ons guesthouse in Sihanoukville die niet zo normaal was zoals we eerst dachten. We sliepen zonder dat we het wisten boven ofja eigenlijk in een karaoke-bar. Wat we niet wisten is dat de karaoke-bars in Azie te vergelijken zijn met de hoerekotjes van langs onze kanten. De guesthouse-karaoke was op het eerste verdiep een gang met kamers die per uur konden verhuurd worden, vol neonlichtjes in de gangen en met bordjes 'guest' of 'no guest' aan de deur. Het tweede verdiep, waar wij sliepen, was een guesthouse. Best wel genant als je dus beseft dat wij iedere dag eerst door het eerste verdiep moesten wandelen... Dit hebben we dan ook weer eens meegemaakt! Dit zullen we niet rap vergeten!
- De wel heel jonge straatverkopertjes die ons hartje deden smelten. Armbandjes, vuurwerk en boekjes verkopen voor geen geld. Smekend aan iedere toerist! Dit in contrast met de sociale organisaties in Cambodia die dit proberen te stoppen maar zonder veel succes...
- Ziek worden van het eten. Kip met rijst voor $1.5 is misschien net iets te goedkoop! De lekkere maaltijd bleef niet zonder gevolgen. Een ziek Jesse was het resultaat.
- De meest verwarrende munteenheid ooit! Ze betalen er met een combinatie van Amerikaanse Dollars en hun eigen munteenheid, Riel. Een dollar is 4000 Riel. En je kan betalen met beide samen. Of je betaalt met Dollars en krijgt Riel terug. Niet voor een rekenklungel zoals ik. Gelukkig was Jesse er om de boel te controleren zodat we niet in het zak zouden gezet worden!
- Uitgenodigd worden op een plaatselijk trouwfeest! Enige wederdiensten die van ons gevraagd werden waren; blijven dansen en (warme!!) pinten drinken! Mooie deal vonden wij! Gezellige avond!
- Bokor National Park. De naam alleen al! Geen National Bierpark maar een Nationaal Natuurpark met de beste naam ooit! Dit moesten we bezoeken! En was ook de moeite waard! Prachtige wegen om met de moto te doen! Met Lore als chauffeur dan nog! Ik genoot er in ieder geval van en Jesse begon me ook steeds meer te vertrouwen op de weg! De weg er naartoe was prachtig en de plaats boven ook! Vooral de verlaten Casino was prachtig! Een oud leegstaand gebouw met een prachtig uitzicht op het regenwoud en de bergen! Adembenemend!! Jesse en ik fantaseerden meteen al dat we de perfecte trouwlocatie hadden gevonden! (Geen paniek! Als het zover is, krijgen jullie een uitnodiging) Zo'n magisch plekje! Van het uitzicht alleen al werden we sprakeloos. Op het moment dat we het bezochten waren ze het aan het inkleden voor een Nieuwjaarsfeest! Prachtig en uniek!
- Tanken in Cambodia, alsook overal in Azie! Geen benzine-stations zoals bij ons. Wel lege flessen cola langs de baan gevuld met benzine. Te koop per fles. Supergrappig!
- Reunie houden met vriendjes die we gemaakt hadden in Thailand. Volgende reunie is in Vietnam!
-Alsook Belgen ontmoeten en Engels moeten spreken om elkaar deftig te begrijpen! Alleen maar in Belgie, toch?
- De laatste dag in Cambodia bijna mijn handtas kwijt zijn aan een laffe pickpocket-dief! Wij waren aan het fietsen op een iets te weinig drukke baan. Plots kwam er een brommertje heel dicht bij mij fietsen en greep hij achter mijn handtas. Hij gaf er een enorme ruk aan maar gelukkig heb ik ook nog wat spiertjes en ging ik in de tegenaanval. Poging mislukt! Handtasdief vs. Lore 1-0! Maar na die dag hebben we wel ons lesje geleerd... Vanaf die dag laat ik de handtas op de kamer en neem enkel het nodige mee te straat op. Want op het moment van de overval zat al het waardevolle in mijn tas dat we meehebben (De twee gsm's, mijn portefeuille, kodak, dagboekje). Het ging een vreselijke afslutit van Cambodia zijn!
Cambodia, bedankt voor de fantastische reis! Het was een van de meest gastvrije, vriendelijke en mooiste landen tot nu toe! En zo aangrijpend door hun geschiedenis. Primitief en arm maar zo open en lief tegen ons! Een super-ervaring! Op naar de volgende!
Groetjes,
Jullie avonturiers Lore en Jesseke!
PS; Momenteel zijn we al in Vietnam! Ook heel leuk hier! We hebben trouwens hier een brommertje gekocht en reizen daarmee het land door! Een zalige manier om het land te verkennen! En hoe avontuurlijk kan een reis zijn? Perfect! En prachtige wegen en natuur! Overal rijstvelden, Vietnamezen met de typische punthoedjes op het veld en vriendelijke mensen! Ook weer zooo vriendelijk tegen blanken! Gisteren tierden twee Vietnamese meisjes omdat ze ons zagen! Blanke zijn voelt hier aan als een beroemdheid zijn!
Ook bracht ik een kappersbezoekje in Vietnam. Voor maar drie euroots! En perfect gedaan! Stiekem denk ik trouwens dat de kapper mijn blonde lokken in een potje zal doen en verkopen op de zwarte markt!
