Liften, kamperen en wandelen in Nieuw-Zeeland

Na Azie was het tijd voor een nieuw avontuur in een nieuw continent. Op naar Nieuw-Zeeland. Onze eerste lange vlucht met overnachting op het vliegtuig ook! Zoveel nieuwe zaken op een korte tijd. We vlogen van Bangkok naar Auckland. Goed voor een vlucht van ongeveer 11 uur lang!

Aangekomen in Auckland merkten we zoveel verschillen met Azie! Propere wegen, vuilnisbakken op straat, structuur, witte mensen (waw zoveel!), echte supermarkten, wegwijzers,... Waw. Het voelde goed om nog eens in een 'normale' en niet chaotische stad te lopen. Dat was toch wel al zo'n 3 maand geleden. Wat ook een grote verandering was en een minder aangename was het prijsverschil! Bah. De eerste dag hebben we bijna niets anders gedaan dan kwaad geweest op alles en iedereen! Alles was zo duur in vergelijking met Azie! Ten eerste het vervoer. De bus van het vliegveld naar het centrum van Auckland (15km) was al 16 dollar per persoon. We warden gek! Zoveel hebben we in Azie nooit betaald voor lange afstanden. Dan maar proberen te liften. En hup na enkele minuten of misschien zelfs seconden hadden we al een liftje beet! Een kiwi (want zo noemen ze de inwoners van Nieuw-Zeeland) nam ons mee naar het centrum. Super vriendelijke mensen hier trouwens. Al 32 dollar uitgespaard, hoera! Opdracht twee was op zoek gaan naar accommodatie. Weer een tegenvaller. Accommodatie genoeg maar veel volboekt en o zo duur. Men vroeg tussen de 25 en de 30 dollar per persoon voor een bed in een gemeenschappelijke slaapzaal. En dan te weten dat we in Azie zo'n 10 dollar betaalden voor een tweepersoonkamer in een mooi hotel. Na lang zoeken vonden we de goedkoopste plek. Zo'n 25 dollar per persoon. Nog steeds teveel maar we besloten er ons maar bij neer te leggen. In het laatste hostel riepen we nog naar de uitbater: 'We buy a tent!'. We waren zo gechoqueerd door de prijzen. De volgorde eerst Azie en dan Oceanie was geen goede beslissing. Volgende keer doen we het toch anders. Haha alsof er nog een volgende keer komt! (Niet panikeren, moedertjes!) De laatste opdracht voor die dag was eten kopen! Weeral vielen we om van de prijs maar we waren zodanig uitgeput van ons constant te moeten boos maken dat we toch maar besloten om die hamburger van 12 dollar op te fretten! Onze eerste dag was dus zeker niet de beste. Bijna besloten we zelfs om een vliegtuig terug te nemen naar goedkopere oorden. Achteraf zijn we toch blij dat we het niet gedaan hebben want Nieuw-Zeeland is echt wel een prachtig eiland!

Uiteindelijk hebben we enkele manieren gevonden om de prijs wat te drukken. We hebben de volledige weg gelift! Supertof: veel nieuwe mensen ontmoeten, allerlei (persoonlijke) verhalen horen en avontuur natuurlijk! Je praat gewoon tegen enorm veel mensen waar je anders nooit zou tegen beginnen praten. En nog een voordeel is dat je veel bijleert over het land als je meegenomen wordt door de lokale bevolking.

We kampeerden ook bijna altijd en maakten veel wandelingen. Want wandelen is een van de weinige gratis dingen in Nieuw Zeeland en ook van de beste zaken om te doen in Nieuw-Zeeland! Oh zo'n prachtige locaties hier! Nieuw Zeeland heeft prachtige natuur!

Onze reis doorheen Nieuw Zeeland in een notendop:

- De start: landen in de luchthaven van Nieuw-Zeeland. In TV-programma's hadden we al vaak gezien dat de luchthavens in Oceanie wel eens streng durven zijn en veel vragen durven stellen. Dat hebben we dan ook aan de lijve mogen ondervinden. We voelden ons net bij een politieverhoor. Het begon al bij de pasportcontrole. Heel veel vervelende vragen: Ben je op vakantie of kom je werken? Wat zijn je plannen hier? Waar slaap je vanavond? Op de meeste vragen wisten we wel een antwoord maar we hadden nog geen idee waar we gingen slapen die avond. Maar dat is toch allemaal niet zo erg? Zo reizen backpackers toch? Dat is toch normal dachten we. Maar niet voor de vrouw van de pasportcontrole. We kregen meteen de volledige lading! 'Je bent in Nieuw-Zeeland. Helemaal aan de andere kant van de wereld en je weet niet niet waar je slaapt vanavond of wat je plannen zijn voor morgen? Hoe lang plan je deze reis al?' Van een warme ontvangst gesproken! Onze verdere doorgang werd voorlopig geweigerd en we werden doorgestuurd naar een ander bureau'tje! Wat stond er ons daar nu weer te wachten? De vrouw aan het bureau`tje stelde honderden vragen; Welke job of studie doe je? Welke route ga je maken in Nieuw-Zeeland? Hoe ga je reizen? Wat ga je eerst bezoeken? Wat doen je ouders? Ongelofelijk wat ze allemaal vroegen! Alles werd piekfijn genoteerd in een verslag op de computer. Na ons een halfuur bezig te houden met ons te ondervragen, mochten we eindelijk legaal het land binnen! Hoera! Welkom toeristen! Wat een start van ons nieuw avontuur! Daarna werden we gelukkig zes weken met rust gelaten!

- Rotorua: De meest stinkende stad van Nieuw-Zeeland! Reden? Heel veel vulkanische activiteit in de omgeving: warmwaterbronnen, geisers en vulkanen. Wat zorgt voor de verspreiding van een enorm stinkende zwaveldioxide-geur! Los daarvan is het een van de meest intrigerende plekken in Nieuw-Zeeland. Zotte natuurverschijnselen daar. De plek deed me enorm denken aan Ijsland. Een geiser zien uitbarsten, kraters zien, enorm kleurrijke meren en landschappen, 'mud pools' zien, kokend water overall rond in het water,... Heel zot om te zien.

-Tongariro Alpine Crossing: een wandeling vcan zo`n 20 km in een prachtige vulkanische omgeving. Een echt adembenemd landschap met in de midden vier grote vulkanen, oa ook de 'Mt. Doom' (2287m hoog) van Lord of The Rings! De wandeling is gekend als een van de mooiste van NZ. De wandeling was voor mij een van de zwaarste die ik ooit heb gedaan! Om 4h30 's morgens moesten we al opstaan. We wandelden zo`n 10 uur aan een stuk en waren achteraf kapot maar voldaan! Veel omhoog en omlaag en letterlijk klimmen maar ook (uit)glijden. We wandelden de Mt. Doom trouwens ook op. Levensgevaarlijk (constant stenen die naar beneden rolden) maar het uitzicht bovenaan was onbeschrijfelijk mooi! Besneeuwde bergtoppen, vulkanische landschappen, appelblauwzeegroene meren,... Een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien! En nog nooit heb ik zo gevloekt en afgezien maar ook zo genoten van een wandeling!

- Wellington: De schattigste hoofdstad ooit! Een stad met maar 400 000 inwoners. En met zoveel sfeer! Zo klein en gezellig. Voor mij leek het een gezellig klein dorpje aan het water. Prachtig! Hier zou ik best kunnen wonen! Het voelt ook echt niet aan als een drukke hoofstad. Nog steeds veel vriendelijke mensen die je willen helpen. En als iemand tegen je aanloopt, excuseert hij of zij zich zelf! Zo schattig, die kiwi's!

- De boottocht van Noord naar Zuid; een gezellige boottocht van het noordereiland naar het zuidereiland.  De boot gaat door de .Malborough Sounds, recht door de Nieuw Zeelandse fjorden! Rustgevend en mooi.

- Abel Tasman National Park: het kleinste nationaal park van Nieuw Zeeland. Je kunt er wandelen van het ene mooie strand naar het andere! En we bezochten dit dan ook nog eens op Valentijn! Ooh romantiek allom! Daar hebben we ook voor de eerste keer zeehondjes gespot! Zoo schattig! Daar maakten we ook voor de eerste keer kennis met het grote en snelle getijden-verschil in NZ! De waterstanden wisselen nogal snel van hoog naar laag en omgekeerd. In dit park waren we op een bepaald moment aan het wandelen in een wat voor ons gewone zandvlakte leek. Maar niets was minder waar. Na een halfuur was de (enorm grote) zandvlakte volledig gevuld met zeewater! Toen we erin wandelden merkten we wel wat kleine beekjes en plassen met water en zagen we dat er redelijk wat stroming opzat. Af en toe moisten we die plassen ook oversteken met blote voeten omdat het gewoon te diep was. Maar pas toen we eruit waren, merkten we dat de zee zich aan het verspreiden was over de zandvlakte! Daar hebben we even geluk gehad! Bijna volledig overspoeld door water! Vreemde natuur hier soms aan de andere kant van de wereld!

- De weinige supermarkten in NZ. Daar werden we nooit aan gewend! In een dorpje toekomen en merken dat er geen supermarkt is! En de eerstvolgende is pas 30 km verder in de dichtstbijzijnde grote stad! Vaak stonden we daar aan ons tentje zonder eten! Wat zijn we toch verwend in Belgie. Dan maar liften naar de supermarkt! Wat gelukkig wel vlot ging meestal. Wat ons ook verraste was het feit dat er vaak maar een weg was naar een bestemming. Als er dus een ongeluk gebeurt, kan je geen kant meer op. Wat we ook een keer meemaakten. Een kilometerlange wachtrij tot gevolg.

- Aangespoelde walvissen op Wharariki Beach! Er waren zo'n 300 walvissen aangespoeld aan de kust. Honderden mensen kwamen naar het strand om de walvissen terug in het water te krijgen. Helaas overleefden niet alle walvissen het. Volgens de kiwi's gebeurt het ieder jaar wel eens... Heel triest om te zien hoe die enorme beesten daar liggen op het zand.

- Franz Josef Glacier: Een prachtige gletsjer in Franz Josef. Veel meer kan ik er ook niet over vertellen. Ijs en Bergen. Prachtig stukje natuur! Ook het dorp Wanaka was voor mij een topper. Een dorp helemaal omringd door Bergen. Gewoonweg prachtig. Hier zou ik ook wel kunnen wonen!

- Queenstown: de avontuurlijkste stad van Nieuw Zeeland. De opties zijn eindeloos! Skydiven, bunjeejumpen, mountainbiken,... De prijskaartjes vielen helaas niet mee (200 a 400 dollar) We besloten die bunjeesprong dan maar uit te stellen tot in Zuid Afrika!

- Fjordland, Te Anau en Milford Sound: een mooi stukje natuur in NZ! Een boottocht tussen de fjorden! Prachtige uitzichten. Een eerste kennismaking ook met zandvliegjes. Hele kleine vliegjes die in zwermen op je af komen en overal bijten waar ze maar kunnen. Nog vervelender dan muggen!

- Pinguins spotten in Dunedin! Nog nooit had ik een pinguin in het wild gezien. Leuk om eens te zien! We moesten 's nachts rond tien uur aan de waterkant gaan staan om ze te spotten. En inderdaad. Rond dat tijdstip kwamen ze de straat opwaggelen. De mini-beestjes! Koddige wezentjes!

- Bankkaartfraude! Op een ochtend ontdekten we via de app van de bank dat iemand Jesse zijn creditkaart aan het misbruiken was! Hij of zij spendeerde zo'n 3000 dollar in Australie. Op de app konden we dan ook nog eens zien aan wat. Hij kocht oa. pizza, meubels, gsmkaarten en zelfs vliegtickets! Raar om te zien hoe iemand zomaar met je geld vandoor gaat. Contacteer je bank in jouw land werd ons verteld in de plaatselijke bank. Niet zo handig met een uurverschil van 12 uur. Op dat moment was het middernacht in Belgie. Dan maar enkele uren wachten, de bank contacteren, cardstop bellen en wachten tot het geld teruggestort wordt. Maar alles komt in orde werd ons verteld! Hoera! En foei, dief!
- De Mt. Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland. De berg is zo'n 3700 meter hoog. Het was een prachtige omgeving rondom Mt. Cook. Ons tentje zetten met zicht op gletsjers en bergen en volledig omringd zijn door bergen. Zalig gevoel. Even helemaal weg van de wereld. Een zijn met de natuur. En die stilte 's avonds, zalig! Geen enkele auto die passeert, niets! Kijken naar de sterren en tot rust komen. Wakker worden met vogelgefluit. De volgende dag maakten we een wandeling rondom de Mt. Cook. De omschrijving van de wandeling was 'stairway to heaven'. Het was helaas niet zo leuk als het klonk. Zo'n 2000 trappen naar boven. Een behoorlijk steile klim. En daarna nog behoorlijk klimmen naar de top. Maar achteraf gezien was het het allemaal waard. Dat is zeker! Na zo'n 3-4 uur waren we eindeljk aan de top! Op de top was het uitzicht adembenemend. Wandelen door de sneeuw, zicht op besneeuwde bergtoppen. Tegenover de indrukwekkende bergen voelde ik me plots een heel klein mensje. Hoe moet Jesse zich dan niet voelen? hihi... Een van de hoogtepunten van NZ voor mij! Letterlijk en figuurlijk!
- Zeilen in Akaroa: Nog nooit in mijn leven op een zeilboot gezeten! Voor alles een eerste keer. Het was een leuke ervaring! Het was (gelukkig) ook minder wild dan ik mij had voorgesteld. We werden niet van de ene kant naar de andere kant gesleurd. Af en toe een beetje bobbelig en wankelen maar dat was voor mij al goed genoeg! Het coolste aan de zeiltocht was sowieso de dolfijntjes die we gespot hebben. Machtig om zoveel dolfijntjes in een keer te zien in het wilde. Op een bepaald moment zwommen zo'n 15 dolfijnen achter onze boot. Eentje deed zelfs een sprongetje! Ook zagen we zeehonden en pinguins in het water. Een leuke tocht in een prachtig landschap ook!
- Christchurch: een stad op het Zuidereiland die zo'n vier jaar geleden bijna volledig verwoest werd door een aardbeving. Het stadscentrum is sindsdien nog altijd niet (volledig) heropgebouwd. Vreselijk om te zien wat de kracht van de natuur allemaal kan aanrichten van schade. Het centrum van Christchurch bestaat uit containers waarin handelaars hun zaakje in uitbaten. Veel historische gebouwen in het centrum worden ook ondersteund door constructiemateriaal. Heel indrukwekkend. Net of de aardbeving nog maar net gebeurd was. Het leek wel een ghosttown. Echt een dode stad eigenlijk. De locals vertelden ons ook dat de ziel van de stad precies verdwenen was door de aardbeving(en) de laatste jaren. Er schiet niets moois meer van over... De stad heeft het er ook hard van gehad. Het begon in 2010 met een eerste aardbeving in het centrum van de stad. Deze bracht vooral veel schade aan gebouwen. In 2011 was er dan weer een aardbeving. Hoewel de kracht van deze veel minder was dan de eerste, was de schade veel groter. Niet enkel schade aan gebouwen maar deze keer vielen er zelfs doden. Datzelfde jaar kreeg de stad nogmaals een aardbeving die vooral waterschade tot gevolg had. Djeezes, hoeveel ongeluk kan een stad hebben? Dat heeft vooral ook te maken met de plaats waar de stad ligt. Net op de kruising waar twee platen botsen. Men zegt zelfs dat men soms gewoon op een doordeweekse dag plots een kleine trilling voelt. Wat ook een aardbeving is. Maar een kleine welliswaar. De inwoners van de stad zijn er zich ook van bewust dat het altijd opnieuw kan gebeuren. Vreselijk. Wel noodzakelijk om ook eens dit deeltje van NZ te zien.
- Coromandel: het noordelijk uitsteeksel van Nieuw Zeeland. Het meer tropische gebied. Hoogtepunt is sowieso Cathedral Cave. Een indrukwekkend grote grot waar je door kan wandelen aan het water. Op bepaalde momenten zelfs helemaal onderstroomd door het water. Ook een prachtige plek voor een duikje. Supernmooi. Een stukje paradijs op aarde! Een ander hoogtepunt is Hot Water Beach. Heel grappig concept. Als het 'low tide' is ga je naar het strand, graaf je een kuil en ga je erin zitten. Het warm water komt dan naar boven. Net een natuurlijke jacuzzi. Zalig! Genieten in het zonnetje in je zelfgemaakte warmwaterbron. Leuk natuurfenomeen.
- De uitgestrektheid van het land de bevolkingsdichtheid: Het land is behoorlijk uitgestrekt en heeft heel weinig inwoners in vergelijking met de oppervlakte. Ik denk zo'n 3 a 4 miljoen. En dan te denken dat Belgie kleiner is dan het noordereiland en zo'n 10 miljoen inwoners heeft. En toch hoor je de kiwi's regelmatig klagen over het feit dat er teveel mensen wonen in hun land, haha. Ongelofelijk! Terwijl je hier een half uur kunt rijden zonder ook maar een huis tegen te komen. Wat me ook opviel tijdens de reis was dat de kiwi's heel erg van hun land houden. En wel voor een heel bijzondere reden. Doordat ze behoorlijk geisoleerd gelegen zijn, kunnen ze gemakkelijk genegeerd worden door de rest van de wereld. Dus ook in conflicten en andere problemen. Ook is NZ een behoorlijk 'recent land'. Wat soms leidt tot grappige conversaties. Voor hen is een stad of gebouw die 150 jaar oud is wel heeeel erg oud. Voor ons totaal nog niet. Een behoorlijk verschil. De rivaliteit tussen het Noordereiland en het Zuidereiland is trouwens ook best grappig en soms te vergelijken tussen Walen en Vlamingen. In het Zudien hoorden we vaak; 'Je bent toch niet in het Noorden geweest? Wat heb je daar te zoeken? Het Zuiden, dat is the place to be!` Terwijl wij eigenlijk beide delen heel mooi vonden. De natuur in het Zuiden is welliswaar net iets indrukwekkender!
- De weersomstandigheden: Aangezien we dagelijks kampeerden, hebben we in alle mogelijke weersomstandigheden in een tent geslapen. Te warm gehad, te koud gehad en regen gehad. Dat laatste was een mindere en gelukkig de minst voorkomende. Midden in nacht begon het plots te gieten. Zo erg dat het binnenregende in onze tent! Onze kookpot kwam van pas om het water op te vangen. Regenjas aan, regenponcho op te tent tegen de regen en de bagage proberen droog te houden. Wat een avontuur. Gelukkig was het van behoorlijk korte duur. Tent drogen met handdoeken en weer verder slapen. Onze tent was gelukkig ook nog niet zo slecht geplaatst. Die nacht sliepen we in duinen aan het strand bij de zee. Onze tent stond (toevallig) op een hoger punt waardoor het water er niet bleef instaan. Wat bij enkele andere wel het geval was. We zagen de volgende dag enorme plassen water. Gelukkig stond ons tentje daar niet! Nog een weer-feitje: Zondag, vandaag dus, is er een storm op komst. Die al enorme schade aangericht heeft op eilandjes even verderop! En wij hebben onze vlucht vanavond... Als dat maar goedkomt!

- Het lift-avontuur! Soms met ups en downs maar een zeer leuke ervaring. De lustige lifters waren terug! Leuke herinneringen van Route du Soleil kwamen terug naar boven! Heel veel leuke en memorabele liftjes gehad in Nieuw-Zeeland. Enkele die ik zeker niet zal vergeten: 1) Meegenomen worden door Claudia en Hanz. Een duits Koppel die constant in ruzie viel. De hele rit hoorden we: 'Nein, Claudia, Nein!!' en hij reed ook net zoals hij in Duitsland zou rijden. Veel te rap dus! 2) Zo'n zeven keer meegenomen worden door hetzelfde koppel! Machtig! En dit zonder af te spreken. Het toeval bracht ons steeds maar opnieuw weer samen! 3) Opgepikt worden door rijke zakenvrouw Lily, een zakenvrouw in een chique auto. Constant deed ze telefoontjes naar haar zakenpartners en sprak ze over heel veel geld aan de telefoon.  Ze bood ons zelf een plekje aan in de tuin van haar hotel waar ze eigenaar van was om te kamperen met onze tent! 4) Kiwi`s zijn volgens mij een van de meest vriendelijke mensen ooit! Natuurlijk zijn het niet allemaal engeltjes maar de meeste wel hoor! Zoo vriendelijk dat ze zijn! Ik hou wel van het sfeertje in dat land hier. En oh dat eeuwig optimisme, zalig!Iedereen praat tegen iedereen en helpt graag elkaar.  Op een dag liepen we gewoon langs de straat met onze twee grote rugzakken op zoek naar een liftje. We waren nog niet eens begonnen met onze duim uit te steken en er stopte iemand om een liftje aan te bieden! 'Hello, do you need a ride? Your bags look very heavy!' Wij moesten er spontaan van beginnen lachen. Dat hadden we nog nooit meegemaakt! Zalig! 5) Opgepikt worden door twee jongens die speelden in een band op weg naar een concert. Onderweg een drive-in doen in de Mc Do. En 's avond uitgenodigd worden op hun concert! 6) Hoeveel keer we opgepikt werden door ouders met kinderen. Dan zaten we daar lekker genant naast een kindje in een baby-zitje! 7) Opgepikt worden door een familie chinezen (inclusief grootmoeder) in hun reuze-camper. 's Middags samen noodles eten en de hele tijd communiceren met handen en voeten. Geen makkie. Wel grappig! 8) Opgepikt worden door de postbode die alle lifters meenam achterin zijn minibusje en intussen de krant rondbracht (of meer rondgooide vanuit zijn raam). En dit op de meest bochtige weg van heel Nieuw Zeeland. De ene haarspelbocht na de andere. We werden van links naar rechts gegooid in zijn camionette! Daar zaten we dan met een meisje van Luxemburg, een Duitser met zijn fiets (Hij had het gehad met fietsen in NZ.) en een Amerikaans meisje met ukulele die wat liedjes zong! Sfeer in de camionette! Dat is zeker! 9) Meegenomen worden door een 82-jarige man! Welke opa zou nu stoppen om twee lifters mee te nemen in Belgie? Heel grappig! En maar vertellen over de oorlog en de jeugd van tegenwoordig! Hihi clichés allom! 10) Een liftje door een Maori-gezin. Die ons vaarwel zeiden op de Maori-manier. Neus tegen neus en voorhoofd tegen voorhoofd. Ze vertelden ook veel over hun waarden en normen. Leerrijke en leuke rit!

Bedankt Nieuw Zeeland, u was prachtig! We zeggen het land van de kiwi's, vriendelijke mensen en prachtige natuur vaarwel!

Groetjes Jesse en Lore

Een late update: Vietnaaam! ♥

Gisteren hebben we met pijn in het hart Azië verlaten na een grote drie maand. We hebben enorm genoten van onze tijd daar! Voor mij was India mijn persoonlijke favoriet en voor Jesse was dit Vietnam. Over India heb ik al een hele tekst geschreven met redenen waarom het zo fantastisch was. Maar wat maakte Vietnam zo bijzonder? We kijken kort even terug op onze fantastische tijd daar!

We startten ons avontuur in Ho Chi Minh,een van de grootste steden van Vietnam. En zoals in de meeste Aziatische steden was het er druk en chaotisch. Terwijl we wandelden door de straten van de grootstad botsten we op een garage met moto`s waar we een brommertje (of nee moto moet ik zeggen van Jesse) te koop zagen voor zo`n $325. We speelden al even met het idee om er eentje te kopen en zo het land te verkennen. We waren reizen met de bus eigenlijk ook echt beu. Niet kunnen gaan en staan wanneer en waar je wilt en je soms blauw betalen aan openbaar vervoer. Veelal profiteren de Aziaten ook van de busprijzen en laten ze toeristen meer betalen dan de lokale bevolking. Na ons avontuur in Cambodia waarbij we met 20 gepropt werden in eenzelfde minibus hadden we het echt gehad! We lieten het idee even bezinken... Hoe geweldig zou het niet zijn om het land te verkennen met de moto? We hadden ook al gehoord dat de wegen in Vietnam prachtig waren om door te rijden. Later die dag beslisten we om een moto te kopen! Uiteindelijk kochten we het niet aan de lokale garage maar vonden we een beter aanbod! Een toerist die zijn moto verkocht (waarmee hij juist van Noord-Vietnam naar Zuid-Vietnam was gereisd) voor zo`n $240. Blijkbaar zijn er heel veel toeristen die hetzelfde idee hebben als ons! Nadat we de moto hadden gekocht, hadden we nog een ander probleem. Hoe gaan we zowel ons beide als de twee rugzakken op de moto krijgen? Een rekje kopen? Dat leek niet gemakkelijk te vinden. Uiteindelijk vonden we een garage die een rekje wilde maken! Super! Wij legden uit wat we wilden en hij maakte het! En zo'n drie uur later was het klaar! Zelfs gelast aan de moto en al! Voila, daarmee waren we klaar om aan ons moto-avontuur doorheen Vietnam te beginnen! Ons plan was om van Zuid, vanuit Ho Chi Minh, helemaal naar het Noorden, naar Sapa te rijden! Uiteindelijk deden we zo'n 3564 km met ons motootje (Den Bertn)! Meer dan verwacht en het was een superleuk avontuur!

Enkele van onze belevenissen op een rijtje:

- Een bezoek aan de Cu Chi Tunnels: Een ideale gelegenheid om wat bij te leren over de geschiedenis van Vietnam en dan vooral de Vietnam-oorlog. Onze eerst rit met onze moto trouwens! Jihaa! De Cu Chi Tunnels waren zot om te zien. Een korte geschiedenisles: De Vietnamezen bouwden tijdens de oorlog een enorm groot tunnel-netwerk onder de grond waarin ze leefden, de vijand probeerden te ontlopen en allerlei (gruwelijke) vallen in bouwden voor als hun netwerk ontdekt zou worden. Het tunnelnetwerk was heel uitgebreid en heel indrukwekkend alsook aangrijpend om te zien. Het waren namelijk heel smalle tunnels diep onder de grond. Zelf mochten we ook eens een tunnel ingaan. Het gaf een heel claustrofobisch gevoel! Ze waren heel smal. Je kon er amper in bewegen en goed ademen lukte ook niet zo vlot. Het gaf een enorm drukkend gevoel. Maar wel iets wat je zeker gezien moet hebben. Gruwelijk moet het geweest zijn om zo te moeten (over)leven! En zeker als je weet dat de Vietnamezen soms uren of zelfs dagen onder de grond leefden in allemaal smalle tunnels en heel dicht op elkaar. 

- Een bezoek aan War-museum: Na de Cu Chi Tunnels brachten we een bezoek aan het War-Museum om zo nog meer te weten te komen over die wrede oorlog. De Vietnam-oorlog was trouwens een oorlog tussen Zuid-Vietnam (gesteund door de VS) en Noord-Vietnam. Reden van de oorlog? Vooral angst voor het communisme. Het War-Museum bestond grotendeels uit foto's, zeer aangrijpende foto's. Je moet weten dat er tijdens de oorlog veelvuldig gebruik werd gemaakt van chemische wapens. Dit leidde tot allerlei ziektes bij de lokale bevolking. In het museum kon je allerlei foto's zien van mensen met beperkingen en misgroeiingen aan het lichaam als gevolg van in aanraking te komen met deze stof. Gruwelijk om te zien. Deze stof heeft ook zelfs nog jaren na de oorlog invloed gehad. Een lange tijd na de oorlog werden nog steeds kinderen geboren met een berperking vanwege deze stof. Er hingen ook allerlei foto's van gevechten van tijdens de oorlog. Angstaanjagende beelden...

Genoeg geschiedenis-les! Tijd voor avontuur! De mooiste plekjes en verhalen over ons avontuur in Vietnam:

- De zandduinen van Mui Ne: Ons eerste strand in Vietnam! Niet echt een luilekker-strand maar vooral prachtige witte- en rode zandduinen, een indrukwekkende canyon en een schattig vissersdorpje. De zandduinen waren prachtig om te zien en om in te vertoeven. En o zo eindeloos! Je voelde je even alleen op deze wereld! Tot je beeld verstoord werd door andere toeristen natuurlijk... Mui Ne was dus een prima eerste stop in Vietnam.

- Het Frans dorpje Dalat: Een dorpje met een grote Franse invloed. Het was net een kruising tussen een Frans Alpendorpje en een Vietnamees dorp. Heel gezellig. Alleen al de weg er naartoe was prachtig! Daar brachten we een bezoek aan crazy house. En het was echt wel een gek huis! Het was een design van een (erg creatieve)Vietnamese architecte. Het huis bestond uit eindeloos veel trappen overal rond en had wat mee van de Efteling. Het was erg sprookjesachtig. Het huis was trouwens ook een guesthouse. Jesse en ik twijfelden even om een overnachting te boeken in deze feeërieke omgeving maar helaas was het al volboekt! 

- Een memorabele overnachting in Kon Tum: Kon Tum is een klein dorpje waar nog weinig sprake is van toerisme. Wij sliepen zo'n 10 km van het centrum in het enige hotel in die buurt. De lokale bevolking was daardoor ook enorm verrast om toeristen te zien lopen in hun klein dorpje. We waren daardoor ook erg welkom in het dorp. Op een avond werden we zelfs door een gezin uitgenodigd voor een pintje en een hapje. Wat zelfs uitliep tot een pintje of zes. Communiceren met hen verliep niet altijd even vlot. Maar Google Translate en gebarentaal hielp wel! De zoektocht naar eten ging ook niet zo vlot. We waren wel atijd erg welkom in hun lokale restaurantje maar het eten van kippenpoten, zeewier en andere zaken waarvan we zelfs niet eens wisten wat het was, zagen we ook niet meteen zitten. Uiteindelijk vonden we een plekje bij een lokaal gezin waar we een heerlijk gerechtje opgediend kregen! Het gezinnetje was heel blij met toeristen in huis en keek erg verbaasd toen ze een smartphone zagen. Zeker de grootmoeder. Die kreeg gewoonweg de slappe lach toen ze het in haar handen had. Dit had ze waarschijnlijk nog nooit in haar leven gezien! Het gezin probeerde ook veel met ons te communiceren maar kon maar niet begrijpen dat we geen Vietnamees konden spreken. En maar praten tegen ons! De dag erop reden we door lokale dorpjes op een prachtige weg! We zagen veel lokale mensen die lachten en zwaaiden naar ons! Op een bepaald moment stond een schooltje met heel veel superschattige kindjes naar ons te zwaaien en 'hello' te roepen! Heel leuk om te zien! Ons hartje smolt!

- Een bezoek aan Hoi An! De weg er naartoe was een groot avontuur! We reden rustig doorheen de natuur toen we in de verte een grote wolk opmerkten in de bergtoppen. 'He, wat is dat?' zei Jesse nog tegen mij. 'Oh, gewoon een prachtig natuur-fenomeen' zei ik terwijl we aan het genieten waren van de zon. We beseften toen nog niet dat het onze laatste zonnestraaltjes waren voor de komende rit. Wij enthousiast zoals we waren zaten op de moto in een zomershort en een t-shirt! Want in Vietnam schijnt toch alleen de zon, niet? Maar nee, BOEM PATAT! Het weer sloeg over. Weg zon! Hallo koude wind! We lasten vlug een stopje in om dikke kledij en een regenjas aan te trekken. En zetten onze spannende tocht verder! We reden over een berg, doorheen de wolken en door de mist. Even was er een momentje van paniek toen we weggleden met onze moto op de gladde en natte weg. Maar we overleefden de tocht. 's Middags klaarde het gelukkig op en hadden we nog een fantastische rit! Het werd wel onze eerste lange rit op de moto. 's Avonds kwamen we moe maar voldaan aan in het gezellige Hoi An. Meteen een warme douche in en op zoek naar eten want we waren uitgehongerd! Zo uitgehongerd dat we zelfs twee keer onze hoofdmenu bestelden (biefstuk met friet, mmm). Een beetje beschamend maar we hadden er nood aan! En aangezien eten in Azie spotgoedkoop is kon het er wel vanaf! Tegen de volgende dag waren we uitgerust en verkenden we de stad. We deden ook iets waarvoor de stad bekend is, nl. kleren laten maken! Hoi An kent zo'n 700 kleermakers. Je kunt er je trouwkleed, een kostuum, een jas of gewoon een jurkje laten maken of zelfs schoenen. Je moet enkel zeggen welke kleur, welke stof en welk patroon je wilt, ze meten je op en ze beginnen eraan! Voor zo'n 15 euro maken ze wat je maar wilt. Dit wou ik ook wel eens proberen. De droom van ieder meisje toch? Ik liet een jumpsuit maken in een donkerblauwe stof met een vogeltjes-patroon. En ik was zeer blij met het resultaat! Ik had er graag een hele kleerkast vol laten maken maar helaas liet mijn rugzak dit niet toe... 's Avonds genoten we van de gezellige stad vol lichtgevende lampionnetjes. Wat een gezellige stad!
- De Top Gear-baan van Hoi An naar Hue: De meest memorabele route van Vietnam! Prachtige weg langs stranden, bergen en zee. Waw, wateen uitzicht! Zonder onze moto moesten we de saaie baan nemen met de bus door de tunnel en gingen we dit allemaal niet gezien hebben! Leve Bertn, onze moto! Hue was trouwens een leuk stopje in Vietnam die vele toeristen overlaten. Maar na het bezoeken van de Citadel, de pagoda en enkele graftombes hadden we het ook wel gezien.
- Nationaal park 'Phong nha Ke Bang' in Dong Hoi: Een nationaal park vol indrukwekkende grotten. Met een bootje vaarden we in een grot met indrukwekkende rotsformaties langs de binnenkant. Heel mooi om te zien. In dat nationaal park is trouwens vier jaar geleden de grootste grot ter wereld ontdekt. Het bezoeken van de grot hebben we niet gedaan want het prijskaartje was voor ons budget net iets te prijzig. Zo'n 3000 dollar per persoon! Schijnt wel heel mooi te zijn. Maar dat mag ook wel voor die prijs he!
- De grotten van Trang An in Ninh Binh: De meeste toeristen trekken naar Ninh Binh om de bekende grotten van Tam Coc te bezoeken. Wij hebben echter de minder toeristische (maar veel mooiere!) variant bezocht. Nog indrukwekkender dan de grotten van Phong Nha Ke Bang! Je vaarde met een klein bootje onder een enorme rots van zo'n 300 meter lang. Constant moest je uitwijken voor de uitstekende rotspunten die uitstaken naar beneden. Echt wel een avontuur om niet te vergeten! Zelfs Jesseke moest uitwijken. Zo laag was het! Voor ons een van de hoogtepunten van Vietnam! Het is net als het welbekende Ha Long Bay maar dan op het land. Uit nieuwsgierigheid hebben we dan ook nog een de toeristische grot gedaan maar deze kon toch niet tippen aan de andere volgens ons. Wat wel cool was, was dat de Vietnamese vrouwen er met hun voeten de boot bestuurden en roeiden. Gek om te zien!
- De toeristische trekpleister Ha Long Bay: Enorm grote verwachtingen maar toch een beetje een ontgoocheling. Wij bezochten het via het eiland Cat Ba. Ha Long Bay was te toeristisch en weinig onderhouden. We hebben er een tour geboekt met een grote boot. Ook maakten een tocht met de kajak doorheen Ha Long Bay. Wat op zich wel heel leuk was want je kwam op plaatsen waar je met de toeristenboot niet aankon. Maar de ontgoocheling zat hem vooral in het feit dat er heel veel afval in het water lag. Van bananenschillen tot lege blikjes en koekendozen. De omgeving was natuurlijk niet mis want het blijft natuurlijk wel een van de zeven natuurwereldwonderen. Maar we hadden er meer van verwacht! Ha Long Bay was voor ons mooi in de boekskes maar minder mooi in het echt.
- Het verre noorden van Vietnam, Sa Pa en omgeving: De weg naar Sa Pa was lang en op een gegeven moment net iets te saai voor Jesse. Daarom besloten we de hoofdweg te verlaten en door te reizen via de kleinere boerendorpjes. Op het eerste moment wel leuk omdat je weer dichter bij het echte Vietnamese leven komt. Maar het gevolg was dat we veel tijd verloren en in het donker toekwamen in het bergdorpje Sa Pa. Het begon al goed. Bij aankomst viel de elektriciteit al uit in het volledige dorp. Je moet daar eens je hotel proberen te vinden! Het ging uiteindelijk vlotter dan verwacht.Op de kamer stond er ons nog een aangename verrassing te verwachten! Een bed met elektrisch dekentje! Zalig! En ook wel nodig want in het verre noorden was het opmerkelijk kouder dan in de rest van het land. In Sa Pa deden we een wandeling doorheen de rijstvelden en de plaatselijke bergstammen. Een leuke wandeling maar weeral net iets te toeristisch gemaakt. Van het dorp zelf schoot niet veel meer over. Het leek meer op een grote souvenirshop. Na de meer toeristische wandeling zaten we toch nog een beetje op onze honger. We besloten zelf op zoek te gaan naar de echte dorpjes en die vonden we ook. We wandelden en verdwaalden doorheen de dorpjes, ontmoetten de plaatselijke bevolking en genoten van ieder moment. Super! Kinderen zien spelen op straat met een tol of gewoon een bal. Leuke herinneringen van vroeger die boven kwamen! Hier hebben ze duidelijk nog geen i-pad-schermpje nodig om zich te amuseren! Die dag zagen we ook een van de grappigste dingen ooit in Vietnam. We hadden al door dat Vietnamezen (en Aziaten in het algemeen) bijna alles vervoeren op hun klein brommertje. Enkele voorbeelden; frigo's, tv's, een volledig gezin, een brommer zelf, zwijntjes enz... Die dag zagen we een man die een koe was aan het vervoeren op de moto. Dat vonden we toch wel heel gek! In Azie kan werkelijk alles!
- Een homestay bij de plaatselijke bevolking in Mai Chau: We logeerden twee nachten bij een Vietnamees gezin in hun houten hutje in Mai Chau. Het dorp landelijk gelegen met veel (rijst)velden, bergen en rivieren errond. In het dorp deed men nog veel aan handwerk. We zagen mensen sjaals weven met een voor ons heel ingewikkelde 'weefmachine'. We hebben enorm genoten van de homestay. Heel gastvrij gezin. We kregen iedere dag een lekker ontbijt en avondmaal van hen. 's Morgens zelfs eens noodles met kip maar het smaakte wel. We leefden volgens de Vietnamese normen! We maakten er ook een prachtige fietstocht doorheen het dorp en de omliggende dorpjes. Veel boeren aan het werk gezien en kindertjes die constant riepen en zwaaiden naar ons! Een leuke ervaring! Dichter bij de plaatselijke bevolking konden we niet geraken denk ik. Slapen in een houten hutje op enkel een matras in hun living en het Vietnamese leven van wel heel dichtbij kunnen observeren. Super!
- Het leven in de hoofstad, Hanoi: Meestal zijn we niet echt aan grootsteden maar Hanoi heeft toch wel zijn charme. Het grappige aan de stad is dat elke straat genoemd is naar het product die ze daar hoofdzakelijk verkopen. Je hebt daar bijvoorbeeld een straat waar ze enkel schoenen verkopen. Handig als je specifiek een product nodig hebt. Niet handig als je veel verschillende zaken nodig hebt want dan moet je de hele stad aflopen op zoek naar de juiste straat. Wij besloten in Vietnam onze laatste koopjes nog te doen voor we naar duurdere oorden gaan zoals Nieuw-Zeeland en Canada. Een dikke trui, schoenen en een jeansbroek. Klinkt op zich niet zo moeilijk maar het was moeilijker dan verwacht. Vooral die jeansbroek voor mij dan. We gingen naar de 'broekstraat' en gingen enkele winkels binnen op zoek naar de perfecte broek. Daar liep ik een trauma op. De eerste winkel die ik binnenging. Ik was nog maar net binnen en hoorde: 'No, not your size. Only small'. Een beetje gechoqueerd verliet ik de winkel. Ik dacht dat het misschien gewoon een onvriendelijke verkoopster was maar in de volgende winkels hoorde ik steeds weer hetzelfde. Je kunt dus best wel mager genoemd worden in Belgie maar volgens de Vietnamese normen was ik een dikkertje. En ze hadden wel gelijk want als ik de smalle broekjes bekeek die zij verkochten waren ze echt wel te smal voor mij. Ik voelde me een beetje beledigd maar uiteindelijk vond ik toch een broek in mijn maat (bij een winkel voor mensen met een maatje meer!!). Wat een avontuur.
's Avonds besloten we eens uit te gaan in de hoofstad. We gingen naar de pubstreet en genoten van enkele biertjes in de plaatselijke cafeetjes. Net toen we enkele mensen ontmoet hadden en het gezellig begon te worden, veranderde de sfeer wat in het straatje. Het werd 24h, een politiewagen kwam toe en begon tegen alle cafe-eigenaars te zeggen dat ze moesten sluiten. Wat? Dat kan toch niet. En braafjes dat iedereen luisterde. In enkele minuten tijd waren alle cafeetjes gesloten en kreeg iedereen zijn drankje mee in een plastieken bekertje. Wat een beleid daar! Gelukkig was er nog een discotheek in de stad die wel open mocht tot in de vroege uurtjes en gingen we ons daar nog wat verder amuseren! Topavondje!
- De Vietnamese koffie: Ik leerde koffie drinken in Vietnam. Normaal drink ik 's morgens graag een kopje melk maar in Aziatische landen is dit duidelijk een luxeproduct en vaak onvindbaar. Dan maar koffie proberen. Vietnam is trouwens een van de grootste koffie-export-landen ter wereld. Dus ik zat wel op de juiste plek om het uit te proberen. En ik vond het heerlijk. Na enkele dagen had ik er een koffie-verslaving bij!
- Geen hoogtepunt maar voor ons wel een groots moment in Vietnam: De verkoop van Bertn, onze trouwe vriend doorheen de reis! Met pijn in het hart moesten we na een maandje ons maatje verkopen. Er kwamen net geen tranen aan te pas maar het afscheid viel toch zwaar! We hebben enorm genoten van ons reisje met de moto doorheen Vietnam. De perfecte manier om het land te verkennen en dicht bij de bevolking te komen.

Zo, Vietnam staat alvast in onze top 3 van beste landen tot nu toe!

Groetjes
Loreke en Jesseke