Gisteren hebben we met pijn in het hart Azië verlaten na een grote drie maand. We hebben enorm genoten van onze tijd daar! Voor mij was India mijn persoonlijke favoriet en voor Jesse was dit Vietnam. Over India heb ik al een hele tekst geschreven met redenen waarom het zo fantastisch was. Maar wat maakte Vietnam zo bijzonder? We kijken kort even terug op onze fantastische tijd daar!
We startten ons avontuur in Ho Chi Minh,een van de grootste steden van Vietnam. En zoals in de meeste Aziatische steden was het er druk en chaotisch. Terwijl we wandelden door de straten van de grootstad botsten we op een garage met moto`s waar we een brommertje (of nee moto moet ik zeggen van Jesse) te koop zagen voor zo`n $325. We speelden al even met het idee om er eentje te kopen en zo het land te verkennen. We waren reizen met de bus eigenlijk ook echt beu. Niet kunnen gaan en staan wanneer en waar je wilt en je soms blauw betalen aan openbaar vervoer. Veelal profiteren de Aziaten ook van de busprijzen en laten ze toeristen meer betalen dan de lokale bevolking. Na ons avontuur in Cambodia waarbij we met 20 gepropt werden in eenzelfde minibus hadden we het echt gehad! We lieten het idee even bezinken... Hoe geweldig zou het niet zijn om het land te verkennen met de moto? We hadden ook al gehoord dat de wegen in Vietnam prachtig waren om door te rijden. Later die dag beslisten we om een moto te kopen! Uiteindelijk kochten we het niet aan de lokale garage maar vonden we een beter aanbod! Een toerist die zijn moto verkocht (waarmee hij juist van Noord-Vietnam naar Zuid-Vietnam was gereisd) voor zo`n $240. Blijkbaar zijn er heel veel toeristen die hetzelfde idee hebben als ons! Nadat we de moto hadden gekocht, hadden we nog een ander probleem. Hoe gaan we zowel ons beide als de twee rugzakken op de moto krijgen? Een rekje kopen? Dat leek niet gemakkelijk te vinden. Uiteindelijk vonden we een garage die een rekje wilde maken! Super! Wij legden uit wat we wilden en hij maakte het! En zo'n drie uur later was het klaar! Zelfs gelast aan de moto en al! Voila, daarmee waren we klaar om aan ons moto-avontuur doorheen Vietnam te beginnen! Ons plan was om van Zuid, vanuit Ho Chi Minh, helemaal naar het Noorden, naar Sapa te rijden! Uiteindelijk deden we zo'n 3564 km met ons motootje (Den Bertn)! Meer dan verwacht en het was een superleuk avontuur!
Enkele van onze belevenissen op een rijtje:
- Een bezoek aan de Cu Chi Tunnels: Een ideale gelegenheid om wat bij te leren over de geschiedenis van Vietnam en dan vooral de Vietnam-oorlog. Onze eerst rit met onze moto trouwens! Jihaa! De Cu Chi Tunnels waren zot om te zien. Een korte geschiedenisles: De Vietnamezen bouwden tijdens de oorlog een enorm groot tunnel-netwerk onder de grond waarin ze leefden, de vijand probeerden te ontlopen en allerlei (gruwelijke) vallen in bouwden voor als hun netwerk ontdekt zou worden. Het tunnelnetwerk was heel uitgebreid en heel indrukwekkend alsook aangrijpend om te zien. Het waren namelijk heel smalle tunnels diep onder de grond. Zelf mochten we ook eens een tunnel ingaan. Het gaf een heel claustrofobisch gevoel! Ze waren heel smal. Je kon er amper in bewegen en goed ademen lukte ook niet zo vlot. Het gaf een enorm drukkend gevoel. Maar wel iets wat je zeker gezien moet hebben. Gruwelijk moet het geweest zijn om zo te moeten (over)leven! En zeker als je weet dat de Vietnamezen soms uren of zelfs dagen onder de grond leefden in allemaal smalle tunnels en heel dicht op elkaar.
- Een bezoek aan War-museum: Na de Cu Chi Tunnels brachten we een bezoek aan het War-Museum om zo nog meer te weten te komen over die wrede oorlog. De Vietnam-oorlog was trouwens een oorlog tussen Zuid-Vietnam (gesteund door de VS) en Noord-Vietnam. Reden van de oorlog? Vooral angst voor het communisme. Het War-Museum bestond grotendeels uit foto's, zeer aangrijpende foto's. Je moet weten dat er tijdens de oorlog veelvuldig gebruik werd gemaakt van chemische wapens. Dit leidde tot allerlei ziektes bij de lokale bevolking. In het museum kon je allerlei foto's zien van mensen met beperkingen en misgroeiingen aan het lichaam als gevolg van in aanraking te komen met deze stof. Gruwelijk om te zien. Deze stof heeft ook zelfs nog jaren na de oorlog invloed gehad. Een lange tijd na de oorlog werden nog steeds kinderen geboren met een berperking vanwege deze stof. Er hingen ook allerlei foto's van gevechten van tijdens de oorlog. Angstaanjagende beelden...
Genoeg geschiedenis-les! Tijd voor avontuur! De mooiste plekjes en verhalen over ons avontuur in Vietnam:
- De zandduinen van Mui Ne: Ons eerste strand in Vietnam! Niet echt een luilekker-strand maar vooral prachtige witte- en rode zandduinen, een indrukwekkende canyon en een schattig vissersdorpje. De zandduinen waren prachtig om te zien en om in te vertoeven. En o zo eindeloos! Je voelde je even alleen op deze wereld! Tot je beeld verstoord werd door andere toeristen natuurlijk... Mui Ne was dus een prima eerste stop in Vietnam.
- Het Frans dorpje Dalat: Een dorpje met een grote Franse invloed. Het was net een kruising tussen een Frans Alpendorpje en een Vietnamees dorp. Heel gezellig. Alleen al de weg er naartoe was prachtig! Daar brachten we een bezoek aan crazy house. En het was echt wel een gek huis! Het was een design van een (erg creatieve)Vietnamese architecte. Het huis bestond uit eindeloos veel trappen overal rond en had wat mee van de Efteling. Het was erg sprookjesachtig. Het huis was trouwens ook een guesthouse. Jesse en ik twijfelden even om een overnachting te boeken in deze feeërieke omgeving maar helaas was het al volboekt!
- Een memorabele overnachting in Kon Tum: Kon Tum is een klein dorpje waar nog weinig sprake is van toerisme. Wij sliepen zo'n 10 km van het centrum in het enige hotel in die buurt. De lokale bevolking was daardoor ook enorm verrast om toeristen te zien lopen in hun klein dorpje. We waren daardoor ook erg welkom in het dorp. Op een avond werden we zelfs door een gezin uitgenodigd voor een pintje en een hapje. Wat zelfs uitliep tot een pintje of zes. Communiceren met hen verliep niet altijd even vlot. Maar Google Translate en gebarentaal hielp wel! De zoektocht naar eten ging ook niet zo vlot. We waren wel atijd erg welkom in hun lokale restaurantje maar het eten van kippenpoten, zeewier en andere zaken waarvan we zelfs niet eens wisten wat het was, zagen we ook niet meteen zitten. Uiteindelijk vonden we een plekje bij een lokaal gezin waar we een heerlijk gerechtje opgediend kregen! Het gezinnetje was heel blij met toeristen in huis en keek erg verbaasd toen ze een smartphone zagen. Zeker de grootmoeder. Die kreeg gewoonweg de slappe lach toen ze het in haar handen had. Dit had ze waarschijnlijk nog nooit in haar leven gezien! Het gezin probeerde ook veel met ons te communiceren maar kon maar niet begrijpen dat we geen Vietnamees konden spreken. En maar praten tegen ons! De dag erop reden we door lokale dorpjes op een prachtige weg! We zagen veel lokale mensen die lachten en zwaaiden naar ons! Op een bepaald moment stond een schooltje met heel veel superschattige kindjes naar ons te zwaaien en 'hello' te roepen! Heel leuk om te zien! Ons hartje smolt!
- Een bezoek aan Hoi An! De weg er naartoe was een groot avontuur! We reden rustig doorheen de natuur toen we in de verte een grote wolk opmerkten in de bergtoppen. 'He, wat is dat?' zei Jesse nog tegen mij. 'Oh, gewoon een prachtig natuur-fenomeen' zei ik terwijl we aan het genieten waren van de zon. We beseften toen nog niet dat het onze laatste zonnestraaltjes waren voor de komende rit. Wij enthousiast zoals we waren zaten op de moto in een zomershort en een t-shirt! Want in Vietnam schijnt toch alleen de zon, niet? Maar nee, BOEM PATAT! Het weer sloeg over. Weg zon! Hallo koude wind! We lasten vlug een stopje in om dikke kledij en een regenjas aan te trekken. En zetten onze spannende tocht verder! We reden over een berg, doorheen de wolken en door de mist. Even was er een momentje van paniek toen we weggleden met onze moto op de gladde en natte weg. Maar we overleefden de tocht. 's Middags klaarde het gelukkig op en hadden we nog een fantastische rit! Het werd wel onze eerste lange rit op de moto. 's Avonds kwamen we moe maar voldaan aan in het gezellige Hoi An. Meteen een warme douche in en op zoek naar eten want we waren uitgehongerd! Zo uitgehongerd dat we zelfs twee keer onze hoofdmenu bestelden (biefstuk met friet, mmm). Een beetje beschamend maar we hadden er nood aan! En aangezien eten in Azie spotgoedkoop is kon het er wel vanaf! Tegen de volgende dag waren we uitgerust en verkenden we de stad. We deden ook iets waarvoor de stad bekend is, nl. kleren laten maken! Hoi An kent zo'n 700 kleermakers. Je kunt er je trouwkleed, een kostuum, een jas of gewoon een jurkje laten maken of zelfs schoenen. Je moet enkel zeggen welke kleur, welke stof en welk patroon je wilt, ze meten je op en ze beginnen eraan! Voor zo'n 15 euro maken ze wat je maar wilt. Dit wou ik ook wel eens proberen. De droom van ieder meisje toch? Ik liet een jumpsuit maken in een donkerblauwe stof met een vogeltjes-patroon. En ik was zeer blij met het resultaat! Ik had er graag een hele kleerkast vol laten maken maar helaas liet mijn rugzak dit niet toe... 's Avonds genoten we van de gezellige stad vol lichtgevende lampionnetjes. Wat een gezellige stad!
- De Top Gear-baan van Hoi An naar Hue: De meest memorabele route van Vietnam! Prachtige weg langs stranden, bergen en zee. Waw, wateen uitzicht! Zonder onze moto moesten we de saaie baan nemen met de bus door de tunnel en gingen we dit allemaal niet gezien hebben! Leve Bertn, onze moto! Hue was trouwens een leuk stopje in Vietnam die vele toeristen overlaten. Maar na het bezoeken van de Citadel, de pagoda en enkele graftombes hadden we het ook wel gezien.
- Nationaal park 'Phong nha Ke Bang' in Dong Hoi: Een nationaal park vol indrukwekkende grotten. Met een bootje vaarden we in een grot met indrukwekkende rotsformaties langs de binnenkant. Heel mooi om te zien. In dat nationaal park is trouwens vier jaar geleden de grootste grot ter wereld ontdekt. Het bezoeken van de grot hebben we niet gedaan want het prijskaartje was voor ons budget net iets te prijzig. Zo'n 3000 dollar per persoon! Schijnt wel heel mooi te zijn. Maar dat mag ook wel voor die prijs he!
- De grotten van Trang An in Ninh Binh: De meeste toeristen trekken naar Ninh Binh om de bekende grotten van Tam Coc te bezoeken. Wij hebben echter de minder toeristische (maar veel mooiere!) variant bezocht. Nog indrukwekkender dan de grotten van Phong Nha Ke Bang! Je vaarde met een klein bootje onder een enorme rots van zo'n 300 meter lang. Constant moest je uitwijken voor de uitstekende rotspunten die uitstaken naar beneden. Echt wel een avontuur om niet te vergeten! Zelfs Jesseke moest uitwijken. Zo laag was het! Voor ons een van de hoogtepunten van Vietnam! Het is net als het welbekende Ha Long Bay maar dan op het land. Uit nieuwsgierigheid hebben we dan ook nog een de toeristische grot gedaan maar deze kon toch niet tippen aan de andere volgens ons. Wat wel cool was, was dat de Vietnamese vrouwen er met hun voeten de boot bestuurden en roeiden. Gek om te zien!
- De toeristische trekpleister Ha Long Bay: Enorm grote verwachtingen maar toch een beetje een ontgoocheling. Wij bezochten het via het eiland Cat Ba. Ha Long Bay was te toeristisch en weinig onderhouden. We hebben er een tour geboekt met een grote boot. Ook maakten een tocht met de kajak doorheen Ha Long Bay. Wat op zich wel heel leuk was want je kwam op plaatsen waar je met de toeristenboot niet aankon. Maar de ontgoocheling zat hem vooral in het feit dat er heel veel afval in het water lag. Van bananenschillen tot lege blikjes en koekendozen. De omgeving was natuurlijk niet mis want het blijft natuurlijk wel een van de zeven natuurwereldwonderen. Maar we hadden er meer van verwacht! Ha Long Bay was voor ons mooi in de boekskes maar minder mooi in het echt.
- Het verre noorden van Vietnam, Sa Pa en omgeving: De weg naar Sa Pa was lang en op een gegeven moment net iets te saai voor Jesse. Daarom besloten we de hoofdweg te verlaten en door te reizen via de kleinere boerendorpjes. Op het eerste moment wel leuk omdat je weer dichter bij het echte Vietnamese leven komt. Maar het gevolg was dat we veel tijd verloren en in het donker toekwamen in het bergdorpje Sa Pa. Het begon al goed. Bij aankomst viel de elektriciteit al uit in het volledige dorp. Je moet daar eens je hotel proberen te vinden! Het ging uiteindelijk vlotter dan verwacht.Op de kamer stond er ons nog een aangename verrassing te verwachten! Een bed met elektrisch dekentje! Zalig! En ook wel nodig want in het verre noorden was het opmerkelijk kouder dan in de rest van het land. In Sa Pa deden we een wandeling doorheen de rijstvelden en de plaatselijke bergstammen. Een leuke wandeling maar weeral net iets te toeristisch gemaakt. Van het dorp zelf schoot niet veel meer over. Het leek meer op een grote souvenirshop. Na de meer toeristische wandeling zaten we toch nog een beetje op onze honger. We besloten zelf op zoek te gaan naar de echte dorpjes en die vonden we ook. We wandelden en verdwaalden doorheen de dorpjes, ontmoetten de plaatselijke bevolking en genoten van ieder moment. Super! Kinderen zien spelen op straat met een tol of gewoon een bal. Leuke herinneringen van vroeger die boven kwamen! Hier hebben ze duidelijk nog geen i-pad-schermpje nodig om zich te amuseren! Die dag zagen we ook een van de grappigste dingen ooit in Vietnam. We hadden al door dat Vietnamezen (en Aziaten in het algemeen) bijna alles vervoeren op hun klein brommertje. Enkele voorbeelden; frigo's, tv's, een volledig gezin, een brommer zelf, zwijntjes enz... Die dag zagen we een man die een koe was aan het vervoeren op de moto. Dat vonden we toch wel heel gek! In Azie kan werkelijk alles!
- Een homestay bij de plaatselijke bevolking in Mai Chau: We logeerden twee nachten bij een Vietnamees gezin in hun houten hutje in Mai Chau. Het dorp landelijk gelegen met veel (rijst)velden, bergen en rivieren errond. In het dorp deed men nog veel aan handwerk. We zagen mensen sjaals weven met een voor ons heel ingewikkelde 'weefmachine'. We hebben enorm genoten van de homestay. Heel gastvrij gezin. We kregen iedere dag een lekker ontbijt en avondmaal van hen. 's Morgens zelfs eens noodles met kip maar het smaakte wel. We leefden volgens de Vietnamese normen! We maakten er ook een prachtige fietstocht doorheen het dorp en de omliggende dorpjes. Veel boeren aan het werk gezien en kindertjes die constant riepen en zwaaiden naar ons! Een leuke ervaring! Dichter bij de plaatselijke bevolking konden we niet geraken denk ik. Slapen in een houten hutje op enkel een matras in hun living en het Vietnamese leven van wel heel dichtbij kunnen observeren. Super!
- Het leven in de hoofstad, Hanoi: Meestal zijn we niet echt aan grootsteden maar Hanoi heeft toch wel zijn charme. Het grappige aan de stad is dat elke straat genoemd is naar het product die ze daar hoofdzakelijk verkopen. Je hebt daar bijvoorbeeld een straat waar ze enkel schoenen verkopen. Handig als je specifiek een product nodig hebt. Niet handig als je veel verschillende zaken nodig hebt want dan moet je de hele stad aflopen op zoek naar de juiste straat. Wij besloten in Vietnam onze laatste koopjes nog te doen voor we naar duurdere oorden gaan zoals Nieuw-Zeeland en Canada. Een dikke trui, schoenen en een jeansbroek. Klinkt op zich niet zo moeilijk maar het was moeilijker dan verwacht. Vooral die jeansbroek voor mij dan. We gingen naar de 'broekstraat' en gingen enkele winkels binnen op zoek naar de perfecte broek. Daar liep ik een trauma op. De eerste winkel die ik binnenging. Ik was nog maar net binnen en hoorde: 'No, not your size. Only small'. Een beetje gechoqueerd verliet ik de winkel. Ik dacht dat het misschien gewoon een onvriendelijke verkoopster was maar in de volgende winkels hoorde ik steeds weer hetzelfde. Je kunt dus best wel mager genoemd worden in Belgie maar volgens de Vietnamese normen was ik een dikkertje. En ze hadden wel gelijk want als ik de smalle broekjes bekeek die zij verkochten waren ze echt wel te smal voor mij. Ik voelde me een beetje beledigd maar uiteindelijk vond ik toch een broek in mijn maat (bij een winkel voor mensen met een maatje meer!!). Wat een avontuur.
's Avonds besloten we eens uit te gaan in de hoofstad. We gingen naar de pubstreet en genoten van enkele biertjes in de plaatselijke cafeetjes. Net toen we enkele mensen ontmoet hadden en het gezellig begon te worden, veranderde de sfeer wat in het straatje. Het werd 24h, een politiewagen kwam toe en begon tegen alle cafe-eigenaars te zeggen dat ze moesten sluiten. Wat? Dat kan toch niet. En braafjes dat iedereen luisterde. In enkele minuten tijd waren alle cafeetjes gesloten en kreeg iedereen zijn drankje mee in een plastieken bekertje. Wat een beleid daar! Gelukkig was er nog een discotheek in de stad die wel open mocht tot in de vroege uurtjes en gingen we ons daar nog wat verder amuseren! Topavondje!
- De Vietnamese koffie: Ik leerde koffie drinken in Vietnam. Normaal drink ik 's morgens graag een kopje melk maar in Aziatische landen is dit duidelijk een luxeproduct en vaak onvindbaar. Dan maar koffie proberen. Vietnam is trouwens een van de grootste koffie-export-landen ter wereld. Dus ik zat wel op de juiste plek om het uit te proberen. En ik vond het heerlijk. Na enkele dagen had ik er een koffie-verslaving bij!
- Geen hoogtepunt maar voor ons wel een groots moment in Vietnam: De verkoop van Bertn, onze trouwe vriend doorheen de reis! Met pijn in het hart moesten we na een maandje ons maatje verkopen. Er kwamen net geen tranen aan te pas maar het afscheid viel toch zwaar! We hebben enorm genoten van ons reisje met de moto doorheen Vietnam. De perfecte manier om het land te verkennen en dicht bij de bevolking te komen.
Zo, Vietnam staat alvast in onze top 3 van beste landen tot nu toe!
Groetjes
Loreke en Jesseke
- De Top Gear-baan van Hoi An naar Hue: De meest memorabele route van Vietnam! Prachtige weg langs stranden, bergen en zee. Waw, wateen uitzicht! Zonder onze moto moesten we de saaie baan nemen met de bus door de tunnel en gingen we dit allemaal niet gezien hebben! Leve Bertn, onze moto! Hue was trouwens een leuk stopje in Vietnam die vele toeristen overlaten. Maar na het bezoeken van de Citadel, de pagoda en enkele graftombes hadden we het ook wel gezien.
- Nationaal park 'Phong nha Ke Bang' in Dong Hoi: Een nationaal park vol indrukwekkende grotten. Met een bootje vaarden we in een grot met indrukwekkende rotsformaties langs de binnenkant. Heel mooi om te zien. In dat nationaal park is trouwens vier jaar geleden de grootste grot ter wereld ontdekt. Het bezoeken van de grot hebben we niet gedaan want het prijskaartje was voor ons budget net iets te prijzig. Zo'n 3000 dollar per persoon! Schijnt wel heel mooi te zijn. Maar dat mag ook wel voor die prijs he!
- De grotten van Trang An in Ninh Binh: De meeste toeristen trekken naar Ninh Binh om de bekende grotten van Tam Coc te bezoeken. Wij hebben echter de minder toeristische (maar veel mooiere!) variant bezocht. Nog indrukwekkender dan de grotten van Phong Nha Ke Bang! Je vaarde met een klein bootje onder een enorme rots van zo'n 300 meter lang. Constant moest je uitwijken voor de uitstekende rotspunten die uitstaken naar beneden. Echt wel een avontuur om niet te vergeten! Zelfs Jesseke moest uitwijken. Zo laag was het! Voor ons een van de hoogtepunten van Vietnam! Het is net als het welbekende Ha Long Bay maar dan op het land. Uit nieuwsgierigheid hebben we dan ook nog een de toeristische grot gedaan maar deze kon toch niet tippen aan de andere volgens ons. Wat wel cool was, was dat de Vietnamese vrouwen er met hun voeten de boot bestuurden en roeiden. Gek om te zien!
- De toeristische trekpleister Ha Long Bay: Enorm grote verwachtingen maar toch een beetje een ontgoocheling. Wij bezochten het via het eiland Cat Ba. Ha Long Bay was te toeristisch en weinig onderhouden. We hebben er een tour geboekt met een grote boot. Ook maakten een tocht met de kajak doorheen Ha Long Bay. Wat op zich wel heel leuk was want je kwam op plaatsen waar je met de toeristenboot niet aankon. Maar de ontgoocheling zat hem vooral in het feit dat er heel veel afval in het water lag. Van bananenschillen tot lege blikjes en koekendozen. De omgeving was natuurlijk niet mis want het blijft natuurlijk wel een van de zeven natuurwereldwonderen. Maar we hadden er meer van verwacht! Ha Long Bay was voor ons mooi in de boekskes maar minder mooi in het echt.
- Het verre noorden van Vietnam, Sa Pa en omgeving: De weg naar Sa Pa was lang en op een gegeven moment net iets te saai voor Jesse. Daarom besloten we de hoofdweg te verlaten en door te reizen via de kleinere boerendorpjes. Op het eerste moment wel leuk omdat je weer dichter bij het echte Vietnamese leven komt. Maar het gevolg was dat we veel tijd verloren en in het donker toekwamen in het bergdorpje Sa Pa. Het begon al goed. Bij aankomst viel de elektriciteit al uit in het volledige dorp. Je moet daar eens je hotel proberen te vinden! Het ging uiteindelijk vlotter dan verwacht.Op de kamer stond er ons nog een aangename verrassing te verwachten! Een bed met elektrisch dekentje! Zalig! En ook wel nodig want in het verre noorden was het opmerkelijk kouder dan in de rest van het land. In Sa Pa deden we een wandeling doorheen de rijstvelden en de plaatselijke bergstammen. Een leuke wandeling maar weeral net iets te toeristisch gemaakt. Van het dorp zelf schoot niet veel meer over. Het leek meer op een grote souvenirshop. Na de meer toeristische wandeling zaten we toch nog een beetje op onze honger. We besloten zelf op zoek te gaan naar de echte dorpjes en die vonden we ook. We wandelden en verdwaalden doorheen de dorpjes, ontmoetten de plaatselijke bevolking en genoten van ieder moment. Super! Kinderen zien spelen op straat met een tol of gewoon een bal. Leuke herinneringen van vroeger die boven kwamen! Hier hebben ze duidelijk nog geen i-pad-schermpje nodig om zich te amuseren! Die dag zagen we ook een van de grappigste dingen ooit in Vietnam. We hadden al door dat Vietnamezen (en Aziaten in het algemeen) bijna alles vervoeren op hun klein brommertje. Enkele voorbeelden; frigo's, tv's, een volledig gezin, een brommer zelf, zwijntjes enz... Die dag zagen we een man die een koe was aan het vervoeren op de moto. Dat vonden we toch wel heel gek! In Azie kan werkelijk alles!
- Een homestay bij de plaatselijke bevolking in Mai Chau: We logeerden twee nachten bij een Vietnamees gezin in hun houten hutje in Mai Chau. Het dorp landelijk gelegen met veel (rijst)velden, bergen en rivieren errond. In het dorp deed men nog veel aan handwerk. We zagen mensen sjaals weven met een voor ons heel ingewikkelde 'weefmachine'. We hebben enorm genoten van de homestay. Heel gastvrij gezin. We kregen iedere dag een lekker ontbijt en avondmaal van hen. 's Morgens zelfs eens noodles met kip maar het smaakte wel. We leefden volgens de Vietnamese normen! We maakten er ook een prachtige fietstocht doorheen het dorp en de omliggende dorpjes. Veel boeren aan het werk gezien en kindertjes die constant riepen en zwaaiden naar ons! Een leuke ervaring! Dichter bij de plaatselijke bevolking konden we niet geraken denk ik. Slapen in een houten hutje op enkel een matras in hun living en het Vietnamese leven van wel heel dichtbij kunnen observeren. Super!
- Het leven in de hoofstad, Hanoi: Meestal zijn we niet echt aan grootsteden maar Hanoi heeft toch wel zijn charme. Het grappige aan de stad is dat elke straat genoemd is naar het product die ze daar hoofdzakelijk verkopen. Je hebt daar bijvoorbeeld een straat waar ze enkel schoenen verkopen. Handig als je specifiek een product nodig hebt. Niet handig als je veel verschillende zaken nodig hebt want dan moet je de hele stad aflopen op zoek naar de juiste straat. Wij besloten in Vietnam onze laatste koopjes nog te doen voor we naar duurdere oorden gaan zoals Nieuw-Zeeland en Canada. Een dikke trui, schoenen en een jeansbroek. Klinkt op zich niet zo moeilijk maar het was moeilijker dan verwacht. Vooral die jeansbroek voor mij dan. We gingen naar de 'broekstraat' en gingen enkele winkels binnen op zoek naar de perfecte broek. Daar liep ik een trauma op. De eerste winkel die ik binnenging. Ik was nog maar net binnen en hoorde: 'No, not your size. Only small'. Een beetje gechoqueerd verliet ik de winkel. Ik dacht dat het misschien gewoon een onvriendelijke verkoopster was maar in de volgende winkels hoorde ik steeds weer hetzelfde. Je kunt dus best wel mager genoemd worden in Belgie maar volgens de Vietnamese normen was ik een dikkertje. En ze hadden wel gelijk want als ik de smalle broekjes bekeek die zij verkochten waren ze echt wel te smal voor mij. Ik voelde me een beetje beledigd maar uiteindelijk vond ik toch een broek in mijn maat (bij een winkel voor mensen met een maatje meer!!). Wat een avontuur.
's Avonds besloten we eens uit te gaan in de hoofstad. We gingen naar de pubstreet en genoten van enkele biertjes in de plaatselijke cafeetjes. Net toen we enkele mensen ontmoet hadden en het gezellig begon te worden, veranderde de sfeer wat in het straatje. Het werd 24h, een politiewagen kwam toe en begon tegen alle cafe-eigenaars te zeggen dat ze moesten sluiten. Wat? Dat kan toch niet. En braafjes dat iedereen luisterde. In enkele minuten tijd waren alle cafeetjes gesloten en kreeg iedereen zijn drankje mee in een plastieken bekertje. Wat een beleid daar! Gelukkig was er nog een discotheek in de stad die wel open mocht tot in de vroege uurtjes en gingen we ons daar nog wat verder amuseren! Topavondje!
- De Vietnamese koffie: Ik leerde koffie drinken in Vietnam. Normaal drink ik 's morgens graag een kopje melk maar in Aziatische landen is dit duidelijk een luxeproduct en vaak onvindbaar. Dan maar koffie proberen. Vietnam is trouwens een van de grootste koffie-export-landen ter wereld. Dus ik zat wel op de juiste plek om het uit te proberen. En ik vond het heerlijk. Na enkele dagen had ik er een koffie-verslaving bij!
- Geen hoogtepunt maar voor ons wel een groots moment in Vietnam: De verkoop van Bertn, onze trouwe vriend doorheen de reis! Met pijn in het hart moesten we na een maandje ons maatje verkopen. Er kwamen net geen tranen aan te pas maar het afscheid viel toch zwaar! We hebben enorm genoten van ons reisje met de moto doorheen Vietnam. De perfecte manier om het land te verkennen en dicht bij de bevolking te komen.
Zo, Vietnam staat alvast in onze top 3 van beste landen tot nu toe!
Groetjes
Loreke en Jesseke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten